Ik ben na de heropening van mijn stamkroeg alweer een paar keer langs geweest bij Jopie, wat een verademing is dat, je zit niet meer de hele dag tegen jezelf te kletsen maar hebt daar nu andere slachtoffers voor en dat voor slechts een paar euro die je anders toch kwijt was geweest want je moet toch dagelijks je medicijn innemen ook al wordt het niet vergoed door de basisverzekering, misschien toch maar de aanvullende slijterij-verzekering nemen? Vandaag was ook de Neus weer present, hij is uit zijn isolement en op een of andere manier is hij wat menselijker geworden, nog steeds even lelijk maar minder nukkig. Toen ik hem daar in gepaste bewoordingen op wees en hem vroeg hoe dat zo gekomen is dacht hij even na, ongeveer 21 Canadese seconden, en begon aan zijn weloverwogen antwoord:
‘Eerstens heer Krunkel wil ik vaststellen dat het jaren geleden is dat jij iets aardigs tegen mij hebt gezegd, waarvoor dank en tweedens wil ik nu inhoudelijk ingaan op jouw vraag. Tijdens mijn deels vrijwillige en deels onvrijwillige kwaranteine van ruim twee maanden ben ik regelmatig gebeld door een heel aardige dame van de Zonnebloem, een organisatie die zich geheel belangeloos inzet voor de ouderen in onze samenleving. Volgens mij is het diezelfde aardige dame waar jij ook contact mee hebt of in ieder geval hebt gehad. Zij is in staat geweest om mij tijdens die opsluiting te laten praten over mijn lief en leed, ze kan heel goed luisteren en weet precies waar mijn gevoelige snaartje zit. Ik heb haar verteld dat jij al jaren rottig tegen mij doet, mij een ouwe lelijkerd noemt en dat wij vaak zitten te kiften aan de bar. Zij heeft mij in die gesprekken aangegeven dat jij eigenlijk helemaal niet zo’n onaardig type bent, sterker nog zij bleek wel gecharmeerd van jou en heeft mij een paar tips gegeven die ik vandaag aan het uitproberen ben, ik probeer echt naar je te luisteren, geen rotopmerkingen te maken als jij weer veel te breedsprakig alle aandacht opeist en dan het allerbelangrijkste, ik probeer je als een vriend te zien met wie je een goed gesprek kan voeren, net zoiets als jij altijd met je maten van dat golfclubje doet, als jij dit dan ervaart dat ik menselijker geworden ben dan heeft die aardige dame van de Zonnebloem het bij het rechte eind gehad’.
Hij wilde na zijn langste relaas ooit een teug van zijn borrel nemen maar die was op dus ik vroeg Jopie, die aandachtig en soms met open mond had staan meeluisteren snel zijn en mijn glas weer te vullen en zelf ook wat te nemen, pakte mijn glas en proostte in zijn richting ‘op de nieuwe Neus en op die heel aardige dame van de Zonnebloem, zei je nou dat zij wel gecharmeerd was van me? Moet ik haar toch eens een belletje geven!’ De Neus dacht weer even na en zei toen: ‘Heeft geen zin, ze zei me dat ze al jaren is getrouwd’. Dat was dan weer een typisch geval van jammer want dat gevoel van gecharmeerd zijn heb ik ook bij haar. Misschien dat ik haar toch eens bel, ook ik wil mijn lief en leed wel weer eens met iemand delen hoewel ik eigenlijk een bevoorrecht mens ben want daarvoor heb ik mijn vrienden van de TeeBirds en de Neus heeft niemand. Ik heb daarna nog lang met de Neus en Jopie gezellig zitten praten, mijn medicijn werd met enige regelmaat en supersnel verstrekt, dat was afgelopen dinsdag helaas heel anders. En nu maar kijken hoe ze het bij Liemeer hebben opgelost, wordt het lief of wordt het leed?

Krunkel