Bloemetje of Blommetje.

Als schrijver van columns probeer je altijd ergens inspiratie op te doen en daarom begeef ik mij beroepshalve regelmatig naar kroegen en heb ik zelfs een stamkroeg. Mijn lezers kennen inmiddels Jopie, de dame achter de bar, en de Neus, een chagrijnig alcoholist die altijd naast mij zit.Afgelopen week ging ik aan de bar zitten en Jopie zag aan me dat ik niet helemaal bij de les was. “Is Krunkel vandaag een beetje afwezig, ruzie thuis of zoiets?” vroeg ze terwijl ze een borreltje inschonk. “Nee” zei ik, “ik moet een column schrijven voor iemand uit de luchtvaart die met pensioen gaat, iemand voor wie zijn werk alles betekent, iemand die geen hobby’s heeft en waarschijnlijk heel snel achter de geraniums gaat zitten, maak daar nou maar eens een leuk verhaal over”. “Gut, ga je over jezelf schrijven?” zei de Neus spottend. De toon was weer gezet en om niet rottig te reageren goot ik mijn borrel in één teug naar binnen. Jopie had al snel door dat dit geen vruchtbare conversatie zou worden en greep professioneel het initiatief. “Mijn vader had een vriend die ook in de luchtvaart werkte, hij deed iets met vracht geloof ik, net zoals jij vroeger, een soort pakjesvervoerder, iets wat ze tegenwoordig logistieke dienstverlener noemen, zeg maar een soort escortservice voor pakjes. Je moet dat werk heel goed doen anders is de klant snel ontevreden en komt hij nooit meer terug”. “Heb je het nou over escortdames of over pakjes” vroeg de Neus. “Over allebei” zei Jopie, je bent zo goed als je laatste keer en werken in zo’n omgeving is op eieren lopen, het wordt nooit een ABC’tje en na je 60ste word je eerst eenkennig, dan ga je golfen, je krijgt opeens behoefte om cruises te gaan maken en wil je de bloemetjes buiten zetten.” Jopie gaf duidelijk blijk levenservaring te bezitten. De Neus had dit allemaal aangehoord en bromde: “Het is ‘blommetjes’ geen bloemetjes, ik kom uit Soesterberg en daar had je een bloemenwinkel met de naam “Blommetje van Blom”, Blom runde de zaak en een meisje bezorgde zijn blommetjes in de wijde omgeving in een Ford Escort en zij werd zodoende de afdeling escortservice van Blom. Het meisje bleef steeds langer weg en kwam met steeds grotere fooien terug die ze wel netjes aan hem afdroeg. Zo werd de zaak groter en groter en Blom ging uitbreiden, ging personeel aannemen, opende filialen en steeds meer meisjes bezorgden zijn blommetjes, “even een blommetje doen” werd een begrip in de dienstverlenende sector, Blom richtte voor zijn meisjes de TeeBirds Ladies Golf Society op en later de herenversie ervan en  daar is hij nog steeds voorzitter van of eigenlijk is hij meer de DGA ervan, de Director of Golf Affairs. Jopie zat de Neus met open mond aan te kijken, de man die normaal nooit meer dan een paar woorden achter elkaar spreekt, de man uit wiens mond zij nog nooit een volledige zin heeft horen komen die gooit hier opeens een volledig verhaal over de bar. “Maar wat wil je nou eigenlijk zeggen” vroeg Jopie aan de Neus, ik had het over bloemetjes buiten zetten en jij begint over de blommetjes van Blom”. “Nou” zei de Neus, “die Krunkel hier naast mij was ook zo’n pakjesman die de blommetjes regelmatig buitenzette en kijk nou wat er van hem geworden is, hij is ook bestuurder van een golfclubje, ook gepensioneerd en is hij er nou gezelliger op geworden? Dacht ik niet, dikker wel en altijd maar stoere verhalen over toernooien, leuke dinsdagavonden, fantastische studiereizen en herenliefde ….. eigenlijk is het alleen maar onderbroekenlol”. “Daar zit wat in, die verhalen ken ik” zei Jopie, “maar hoe is het eigenlijk afgelopen met die Blom?” “Nou, niet best” zei de Neus “de meisjes en de Escorts werden oud, de kosten liepen op, de inkomsten terug en de tent moest dicht. Blom ging uiteindelijk ergens op Schiphol werken bij de KGB of zoiets, kreeg een auto van de zaak, zo’n bak  van Renault Nieuwenstein en nu gaat hij met pensioen, hij wilde al eerder maar ook dat bleek geen ABC’tje.” “Eigenlijk een triest einde” zei Jopie, “zullen we hem maar een Blommetje sturen?”  “Prima” zei de Neus, doe ik er ook nog een stropdas bij. “Dat is zowaar eens aardig van je”, zei ik, “ik breng het wel even langs en zal mijn deelneming ook namens jullie betuigen, misschien doe ik weer wat inspiratie op”.

Krunkel