De dag na het rondje Spierdijk ging ik zoals gebruikelijk even naar mijn stamkroeg, dit keer op mijn zojuist aangeschafte EAF, mijn Elektrische Aangedreven Fiets, niet te verwarren met de OABET, de Op Afstand Bestuurbare Elektrische Trolley waarvan wij er inmiddels twee regelmatig op dinsdagavond zien rondrijden. Ik arriveerde toevallig gelijktijdig met de Neus die mij vol minachting aankeek terwijl ik afstapte. “Dat is toch geen fietsen meer, dat is iets voor ouwe lullen, heb je thuis soms ook al een EAR?” “Wat is dat nou weer” vroeg ik geïrriteerd, “dat is een Elektrisch Aangedreven Rollator” zei de Neus lachend. Ik kon de humor hiervan niet inzien en ging zonder iets te zeggen naar binnen waar Jopie zonder iets te vragen mijn borreltje inschonk in het speciaal voor mij aangekochte fraaie van Andreaskruisjes voorziene glaasje. “Mooie nieuwe fiets heb je”, zei ze, “een elektrische nog wel, het lijf wil zeker niet meer zo”. De Neus die inmiddels naast mij was gaan zitten reageerde voor ik iets kon zeggen: ”zijn lijf heeft nooit echt gewild, altijd maar kreunen en steunen en steeds maar net doen of hij pijn in zijn rug heeft, kijk ik ben net zo oud als hij maar hoor je mij ooit klagen?” Ik begon mij al weer aan hem te irriteren en wilde een rotopmerking maken maar bedacht mij en nam een teug van mijn borrel en moest ineens aan Henk denken. Henk was zoals de laatste jaren weer keurig op tijd met zijn Hollandse Nieuwe op Liemeer maar had een foutje begaan door er bier bij te serveren in plaats van korenwijn (Haring Met Bier, HMB) hetgeen ik direct op de website heb af geserveerd, haring zonder korenwijn is als een moorkop zonder slagroom! Maar onze Henk liet zich niet kennen en maakte zijn foutje de week erna op Spierdijk direct goed door wederom haring uit de achterbak te serveren met een prachtige oude korenwijn (Haring Met Korenwijn, HMK) en omdat Henk ook nog eens vroeg was bleef het niet bij eentje en ook niet bij twee! Omdat hij nog blaren had van de Iron Golfer reed hij daarna mee met mij in de buggy en ik kan nu met zekerheid zeggen dat meerdere korenwijntjes en golf niet bij elkaar passen. Onze slagen waren onnauwkeurig en makkelijke putjes werden gemist, bij hole 5 kregen wij ook nog eens een lekke band waardoor wij enige tijd moesten wachten totdat de TWW (Trolley WegenWacht) het platte bandje had vervangen met behulp van een stootijzer en straatstenen want hij had geen krik. Gek genoeg sloegen we daarna veel beter en werden er toch nog wat puntjes bijeengesprokkeld. “Soms heeft klagen best wel effect” zei ik nog na dromend van Henks lekkernijen, “en dat geklaag over mijn rug is niet zo erg als jouw probleem, jij bent lelijk en heb een bochel, dat gaat nooit over, mijn rug wel!” Zo, dat luchtte op en mijn tweede borreltje gleed er heerlijk in. Ik rekende af, gaf Jopie een goed bedoeld knipoogje en stapte weer op mijn EAF. Ondanks de sterke wind tegen fietste ik soepel en zonder krachtinspanning naar huis waar mijn vrouw mij verraste met een schaaltje heerlijke Hollandse Nieuwe en terwijl zij het voor mij neerzette zei zij “DKIO”. “Wat is dat nou weer, je weet dat ik niet van afkortingen hou”. “Da’s jammer voor jou maar De Korenwijn Is Op” zei ze, “wil je soms een biertje?” Ik begon zo hard te lachen dat het spontaan in mijn rug schoot en ik helaas voor Wilnis moest afzeggen. De moraal? Roken en Hollandse Nieuwe is slecht voor je gezondheid, maar als je aan beide verslaafd bent geef je het toch nooit op, dan maar kreunen en kuchen, desnoods met een biertje erbij.

Henk wederom bedankt!

Krunkel.