Het is donderdagmiddag, de sneeuwvlokken dwarrelen langzaam uit de lucht, ik sta in de serre naar buiten te turen en verlang naar de lente want dan kan er weer gegolfd worden en kan de motor weer uit zijn winterslaap ontwaken. Er vliegt een kraai voorbij met iets in zijn snavel en vlak voor de serre laat hij het vallen op het terras, na een paar keer stuiteren komt het tot stilstand, het blijkt een eikel te zijn en nog wel een grote! In deze tijd van Oscar en Grammy nominaties kan dit geen toeval zijn, het moet een teken zijn….word ik echt genomineerd voor de Grote Eikel? Op basis van mijn gedrag, spelniveau en blunders die ik gemaakt heb ik 2016 zou ik zeker genomineerd kunnen worden en woensdag de 15de is de ALV dus nog maar 6 nachtjes slapen! Een lichte paniek maakt zich van mij meester, stel nou dat ik echt de Grote Eikel win, wat moet ik dan zeggen in mijn dankwoord en hoe kan ik het gaan vieren met mijn naasten? Ik heb nog maar een paar dagen om wat te regelen, waarom doen zij mij dit aan en had die kraai niet naar iemand anders kunnen vliegen?
Na de eerste paniek verwerkt te hebben werd ik weer rustig en net als vroeger, toen ik nog werkte, begon ik geordender te denken en was weer terug op mijn oude niveau, het best presteren als de druk het hoogst is, iets wat ik de afgelopen 2 jaar tijdens het Openingstoernooi ook heb laten zien en onze penningmeester korting heeft opgeleverd voor het graferen van de beker omdat het wederom dezelfde naam was. Over mijn prestatie tijdens het Openingstoernooi op 7 april maak ik mij geen zorgen, na een winter zonder golfen ben ik altijd gretig en presteer ik altijd goed maar die Grote Eikel moet echt gevierd worden. Ik pakte de telefoon en belde mijn stamkroeg of zij woensdagavond laat een besloten feestje konden herbergen. Wetende dat ik altijd goed ben voor een serie Keteltjes 1 en net als Leo de bitterballen niet kan laten liggen was dit geen probleem. Check1. Mijn tweede telefoontje ging naar de plaatselijke correspondent van het lokale weekblad die donderdagochtend voor 10 uur altijd zijn stukjes ingeleverd moet hebben. Hij was blij met de voorinformatie maar voorzag wel wat problemen, er zijn volgende week namelijk 3 diamanten bruidsparen waar de burgemeester langsgaat met een fruitmand en de fotograaf had het erg druk maar hij zou gaan regelen dat hij wat extra ruimte kreeg in de nieuwe editie. Check2. Het derde telefoontje ging naar de burgemeester die spontaan toezegde direct na de raadsvergadering op woensdagavond naar het plaatselijke etablissement te komen en mij graag zou willen toespreken. “Of ik bezwaar had tegen een Erepenning”? “Natuurlijk niet” was mijn antwoord. Check 3. De lokale fanfare zou ook een optie zijn maar daar zou het woensdagavond te laat voor worden dus dan maar zonder.
Zo, binnen een half uurtje had ik alles geregeld en kon mijn vrouw beginnen om familie en vrienden uit te nodigen, ik moest immers aan mijn dankwoord gaan werken. Snel even een paar aantekeningen maken dat ik niet moet vergeten mijn vrouw, kinderen, kleinkinderen, ouders en schoonouders, leraar geschiedenis van de HBS en de vrouw van de groenteman moet bedanken, de laatste kent niemand maar het is gewoon een prachtige vrouw.
Inmiddels was het donker geworden en ik sloot de gordijnen en bedacht mij opeens dat ik het “teken” maar naar binnen moet halen. Ik pakte een zaklantaarn en liep naar buiten maar al wat ik zag, geen eikel, ergens in de verte hoorde ik een kraai lachen zoals alleen een kraai dat kan, vals en gemeen en mij bekroop een vervelend gevoel dat mij rillingen over mijn rug bezorgde. Zou een ander lid misschien ook een teken gehad hebben en zou de Grote Eikel aan mijn neus voorbij kunnen gaan? Eigenlijk zou dat niet eerlijk zijn, ik vind dat ik er recht op heb maar ik zal morgen voor alle zekerheid toch maar even een paar telefoontjes plegen:
1. Stamkroeg
2. Correspondent
3. Burgemeester
Check, check, check.
Als ik wat stil ben tijdens de ALV dan weten jullie waarom en mocht ik toch de Grote Eikel winnen dan zal ik hem ingetogen aanvaarden.

(Krun) KEL