Zondagmorgen 11 december 08:00 uur, temperatuur 8 gr. windkracht 3, droog met kans op een klein buitje, ik kan er nog steeds onderuit! De Twijfel is bij de Twijfelaar nog niet geheel weg, wil ik dit echt? Snel naar de site van Wilnis, helaas géén wintergreens en verdorie, ook buggy’s zijn toegestaan. Ik vind het eigenlijk maar niks, golfen in december, maar ik kan geen excuus bedenken om niet te gaan. Dus thermo ondergoed aan, wollen muts en warme handschoenen mee, golfset in de auto en rijden met die hap, er is geen weg terug meer.

Op het parkeerterrein aangekomen staan daar al de nodige deelnemers gezellig pratend hun golfkarren in orde te maken. Paul (His Royal) was ietwat timide, hij had zojuist vernomen dat hij niet opnieuw mocht winnen omdat er geen geld was voor een nieuwe trofee, Pim ving dit ook op en dacht direct al aan een overwinning. Dirk en Irma, ook al van die vaste KKST-klanten meldden zich ook en kort daarna kwam Arnold met zijn Astrid in gezelschap van Hans, Henk had Joke meegenomen en zo waren er drie stoere deelneemsters en ik begon mij een beetje een watje te voelen, waarom twijfel ik zo terwijl zij? Aangekomen bij het clubhuis stond mijn handicart al klaar en toen Guus voorstelde om deze gezamenlijk te gebruiken kon mijn dag niet meer stuk. In het clubhuis zaten de overige deelnemers aan de koffie met appeltaart en ik zag daartussen nog een nieuw gezicht, hij stelde zich voor als Joost, een vriend van Rob hetgeen voor mij als een verassing kwam omdat Rob volgens mij helemaal geen vrienden had! Maar goed, deze (winter)schilder werkt regelmatig op Schiphol en daar bleek dus een link met ons clubje. Ook penningmeester Jeroen was present en liep stralend met een goed Zwitserleven gevoel rond, hij had het over de eerste 100 dagen en “quick wins” maar ik begreep er niets van, wat heeft dat met golfen te maken? Guus en ik waren ingedeeld bij ene John W., en wat direct opviel dat dit persoon de afgelopen maanden erg veel heeft gespeeld, wat straalde hij een
zelfvertrouwen uit, wat was zijn techniek verbeterd, eigenlijk is hij zo best een leuke maat om mee te golfen hoewel hij het regelmatig had over “weer van birdy naar bogey”! Ik stond werkelijk PARdoes van zoveel golfkennis. Guus legde meteen op hole 10 een scherpe Neary neer, die leek binnen! Na 9 holes begon het licht te regenen dus precies op tijd voor de erwten- of uiensoep en daarna konden wij weer droog verder hoewel het spelpeil wel wat gezakt was door de tussenstop. Guus en John sprokkelden keurig hun puntjes bijeen dus deed ik ook maar mee. In de baan zagen wij Marcel alleen in een T-shirt lopen, wat een bikkel is die man en hoorden wij van Achim dat 010 als 3-0 voorstond in Alkmaar en vanaf dat moment kwam er geen goede bal meer van mijn clubs. De voor ons laatste hole 9 moest de Longest even worden gepakt en ver ging ie, maar wel op de verkeerde hole, dus geen prijzen voor mij of misschien was er wel een Twijfelprijsje. Na de douche gezellig borrelen en een vroeg ingelaste prijsuitreiking voor Daan. Hij kreeg de in Zeeland verdiende Grote Prijs Renault Nieuwenhuis (of Nieuwendijk? Ik ben het spoor bijster) uitgereikt en mocht ook de prijs voor de Neary in ontvangst nemen, dit zeer tot ongenoegen van Guus die dacht deze al in de tas te hebben maar ja Daan lag 3 cm dichterbij! Dat golf een spel is waar het om centimeters en soms millimeters gaat heeft naast Guus ook Theo ervaren. Hij dacht dat de door Irma geslagen longest niet op de fairway lag maar voorzitter Ron heeft na beraadslaging van de landmeetkundige dienst vastgesteld dat de door Irma geslagen bal 12,68 mm op de fairway lag dus deze prijs ging aan zijn neus voorbij. De longest was dus voor Irma, de neary voor Daan en Guus werd overall winnaar omdat Joost niet mocht winnen omdat hij geen Teebird lid is. Kortom, het was een gezellige golfdag en “zo heurt het eigenlijk ook”.