Herr Obenkirche macht ein “Loch in einem”

Ik sleep mij naar het einde van het seizoen maar besef mij dat er nog veel te winnen valt. Prestigieuze prijzen als de Kampioen van seizoen 2017, het SACGT en de Studiereis met kansen op de Dagprijs, de Longest en de Neary, liggen nog te wachten op een winnaar. Na op glorieuze wijze in Warmond het Haasje gewonnen te hebben besloot ik in trainingskamp te gaan voor de eindsprint. Ik had behoefte aan een hoogtestage en reisde af naar Schloss Weitweg met als doel daar in alle rust aan een toernooi mee te doen. Daar aangekomen was de rust meteen weg omdat er blijkbaar meerdere leden op dit idee gekomen waren. Wij bleken ook allemaal in hetzelfde hotel te verblijven, een Kaiserlijk Gasthof aan de rivier de Neckar. Donderdag werd er een trainingsronde gespeeld en ik was niet ontevreden, het was bloedheet, de sigaren ontbrandden vanzelf en ik was maar 10 ballen kwijt. Een prima maaltijd met mooie wijnen bracht mij weer terug in het land der levenden en ik hoopte na een goede nachtrust klaar te zijn voor de strijd. Helaas, de nachtrust werd verstoord door een zeer hoge temperatuur en een zeer nabij staande kerk waarvan de klokken zich de ganse nacht elk kwartier meldden. Een lange douche, een flinke ochtendwandeling en een prima ontbijt lieten mij dit echter allemaal vergeten en ik bleek gekoppeld voor de Texas Scramble aan Dick Soetens. Dick ontpopte zich als een waar strateeg en een uitstekend mental coach die mij prima aanvulde. Wij kwamen met 46 punten van de baan en dachten geen kans te maken op de overwinning want er bleken in onze categorie al twee koppels 50 punten te hebben. De organisatie rekende elke kaart na en wij kregen 3 punten erbij als meest charmante team en elk nog eens 2 punten voor de meest gerookte sigaren waarmee het totaal onverwacht op 53 uitkwam, ruim genoeg voor de eindoverwinning. Het blijkt maar weer dat de invloed van onze voorzitter ver gaat, Ron en Dick …… bedankt!
Tijdens het spelen werd de bij het golfspel horende rust wreed verstoord door een herrie waar ze in die badkuip van 010 trots op zouden zijn, er bleek iemand een “Loch in einem” geslagen te hebben, onze tegenstanders hadden via de tamtam vernomen dat Herr Obenkirche aus Avenhorn er in geslaagd was der Bal mit einem Schlag ins Loch zu spielen. Binnen enkele seconden ontploften onze telefoons met foto’s en felicitaties voor onze eigen Richard Bovenkerk, super man!
Maar nu terug naar mijn voorbereiding voor het slot van het seizoen. Om te voorkomen dat ik de komende weken blijf pieken heb ik voor dinsdag afgezegd en ga al zeilend op het Wad alvast wennen aan de zoute lucht en wind die tijdens de studiereis bepalend zullen zijn voor de eindoverwinning. Ik kreeg laatst de vraag: “went het nou, dat winnen?” Nee, vrienden, dat went nooit en ik heb met dit stukje inzicht gegeven dat het ook niet vanzelf gaat, ik moet echt keihard werken voor elke overwinning. Richard niet, die rijdt gewoon ’s nachts even naar Weitweg, drinkt een lekker slokje, brengt de dag slapend door met maatje John en stopt hem op het moment suprême gewoon in het 150 meter verder gelegen kleine gaatje. Ik ben daar dus gewoon super jaloers op. Ik moet afsluiten want ik moet de finale spelen van het koersballen in het buurthuis. De hoofdprijs? Een golfclinic voor bejaarden!

Krunkel