“De volgende patiënt” riep de dokter door de geopende deur, ik stond op en sleepte mij de spreekkamer in. “Zo meneer Krunkel, dat ziet er niet soepel uit, gaat u maar snel zitten” zei de dokter, “wat scheelt eraan?” Ik had die vraag na mijn vele vorige doktersbezoeken wel verwacht en had mij dan ook goed voorbereid, haalde een papiertje uit mijn broekzak en legde dit voor hem op zijn bureau. “Voor uw informatie mijnheer Krunkel, ik ben degene die hier de recepten schrijf” zei de dokter terwijl hij mijn briefje probeerde te lezen, “dat weet ik en ik schrijf net zo beroerd onleesbaar als u” reageerde ik. De dokter reageerde enigszins geïrriteerd en las langzaam voor “ik heb last van vrouwengedoe”, “ik ook” zei ik, “dat zijn er dan twee”. “Mijnheer Krunkel dit is een spreekuur en ik heb maar vijf minuten voor u beschikbaar anders moet ik dubbel tarief rekenen en loopt het spreekuur uit, wat is uw probleem met wat u vrouwengedoe noemt”. “Nou dat is eenvoudig, op Wimbledon is het prijzengeld voor vrouwen net zo hoog als dat van de mannen en het enige wat zij doen is hard kreunen op de baan, de voetbalsters zijn Europees kampioen geworden en nu moet meteen het vrouwenvoetbal verder worden geprofessionaliseerd, op het WK zwemmen halen alleen de Nederlandse vrouwen medailles en bij het WK atletiek is het niet anders. Zoals u weet golf ik en ik ben bang dat het bestuur van de TeeBirds binnenkort een vrouwenafdeling gaat starten, zogenaamd omdat de druk van de buitenwereld te groot wordt, en daar kan ik niet van slapen, ik krijg overal uitslag en begin depressief te raken”. “Tja, u noemt nogal wat op, dat is niet zomaar wat en uw vijf minuten zijn om maar ik zal kijken of mijn nieuwe collega nog een gaatje heeft”, hij ging de spreekkamer uit en kwam alweer snel terug. “Het is gelukt, mijn collega kan u direct even tussendoor helpen, veel succes meneer Krunkel en tot ziens”. Volledig overrompeld sleepte ik mij de spreekkamer uit en hoorde uit een paar kamers verder “mijnheer Krunkel, komt u maar” roepen. Toen ik de spreekkamer inging bleef ik stokstijf staan, een bloedmooie vrouw in een lekker strakzittend witte jas kwam mij met een prachtige glimlach tegemoet en stelde zich voor als Angelique.

“Komt u verder, ga zitten en vertel mij eens, wat kan ik voor u betekenen”. Alles wat toen door mijn hoofd ging over wat zij voor mij kon betekenen kon ik niet uitspreken, dan had ik een proces aan mijn broek gekregen dus moest ik razendsnel plan B verzinnen en hoe ik het voor elkaar kreeg weet ik nog steeds niet maar ik hoorde mijzelf zeggen “ik heb last van mannengedoe”.  Even keek Angelique verbaasd maar al snel zei ze “u bedoelt dat u uit de kast wil komen maar dat lukt niet? Nou meneer Krunkel ik kan u zeggen dat u zo vlak na de Gay-Pride niet de enig bent die hier wat moeite mee heeft maar u bent hier bij de juiste persoon want ook ik was in een verkeerd lichaam geboren en heb daar jaren problemen mee gehad maar ik ben een transgender, heb mij een paar jaar geleden laten ombouwen en voel mij nu op en top een vrouw, zal ik u vast wat vrouwelijke hormonen toedienen dan is de kop eraf”. “Nee dokter” stamelde ik, “ik bedoel dat Ajax maar niet kan winnen in de Champions League, dat we geen enkele mannelijke medaillekandidaat hebben bij welk Wereldkampioenschap dan ook, dat mijn golfclubje uitsluitend uit hetero’s bestaat die zelden hun handicap spelen, behalve Daan dan, maar die zal dan wel geen hetero zijn, en dat ik daarom ben gaan twijfelen aan de Nederlandse man, dat knaagt aan me en daar word ik onrustig van”. Angelique keek mij ondeugend aan, “mijnheer Krunkel, u heeft het probleem wat de meeste mannen van uw leeftijd hebben, u wilt gewoon een recept voor die blauwe pilletjes maar dat durft u niet te vragen!” Opgelucht haalde ik diep adem, eindelijk een dokter die mij begrijpt en ik nam het inmiddels geschreven recept dankbaar aan en liep fluitend de spreekkamer uit. Toch goed die Hollandse meiden tegenwoordig!

Krunkel