Wat een fantastisch Jubileumjaar

Donderdag 7 mei hield Grote Leider Mark I weer een tv-toespraak waarin met veel mitsen en maren een versoepeling van de maatregelen werd aangekondigd, zou het waar zijn, kunnen we misschien volgende week spelen? Direct werd door ONZE Grote Wedstrijdleider Henk II een groeps-app gemaakt hetgeen tot gevolg had dat mijn telefoon bijna ontplofte van de reacties, maar zeker was er nog niks.
Vrijdag 8 mei om 10:44 kon onze Grote Wedstrijdleider melden dat op dinsdag 12 mei het seizoen 2020 geopend gaat worden op Liemeer en toen begon het feest. Als een stel jonge honden die voor het eerst in de vrije natuur worden losgelaten gingen onze leden tekeer, de reacties waren zo talrijk en enthousiast dat mijn best nog goede telefoon even de geest gaf met de melding: “deze telefoon moet afkoelen voor hij weer kan worden gebruikt”. Zelden heb ik zoveel berichten van emotionele en bijna huilende leden voorbij zien komen, “eindelijk kunnen we de wei weer in!’.
Gek genoeg kon ik dit enthousiasme niet geheel delen en zeker niet toen de voorzitter met een hele reeks protocollen kwam waaraan we ons dienen te gaan houden.
Zo mogen we slechts 10 minuten voor afslaan aanwezig zijn, er mag niet geknuffeld worden, met de 1,5 meter in de baan kan ik wel leven, maar dan weer geen schouderklopjes, nou die zullen er ook niet komen want ze hebben de cups boven de holes geplaatst dus uitholen kan niet en je handicap waar je jaren zo hard voor gewerkt hebt schiet omhoog. Mocht je vorig jaar met putten de vlag al laten staan, nu mag je hem niet eens meer aanraken. Ik combineerde golfen al jaren met mijn andere hobby, tuinieren, ik sloeg altijd lekker veel in de bunkers want dan kon ik heerlijk even harken, en ja hoor, de harken zijn verdwenen. Het clubhuis is gesloten, er is dus geen ‘afterparty’ mogelijk en dan denk ik nog niet eens aan Vlaggetjesdag, gaan we de haring dit jaar ook mislopen?
Als je dit allemaal zo opsomt dan gaan we eigenlijk alleen maar naar de baan om met een stok een rotklap tegen dat kleine balletje te geven en dan maar lopen, lopen en nog eens lopen. ‘Vakantieman gezellig toch?’
Misschien ben ik na twee maanden ophokken een beetje cynisch geworden, iets wat ik eigenlijk de Neus bijna dagelijks verweet dus besloot ik maar weer eens bij hem langs te gaan, uiteraard volgens de Nieuwe Normaal en toen ik bij zijn huis aankwam zat hij nog steeds achter het raam maar nu met een somberder blik dan hij altijd al had. Hij zag mij aankomen en toen ik voor het raam stond riep hij ‘het is niks Krunkel, helemaal niks, ik mag de deur nog steeds niet uit, kan m’n kinderen niet meer bezoeken en verveel mij dood’. Hij zag er echt slecht uit dus ik besloot een opbeurende opmerking te maken. ‘De Grote Leider heeft toch wat versoepeling aangekondigd dus binnenkort mag je weer naar buiten. Ja, dat denk je’ zei hij en ‘jij hebt mooi praten, jij mag naar buiten en dan zal je ook wel weer snel mogen golfen, mazzelpikken dat jullie zijn’. Toen ik hem vertelde dat wij dinsdag inderdaad weer konden gaan golfen besefte ik mij opeens dat hij gelijk had, wij zijn mazzelpikken dat we ‘het’ weer mogen doen en ja, ik ben misschien te cynisch over de beperkingen die er nog zijn, laten we maar beginnen en kijken hoe het loopt en als de Studiereis ook nog door kan gaan hebben we toch nog een prachtig Jubileumjaar……. of niet helemaal?

Krunkel

since 2000