“Ik stond vanochtend op de tram te wachten………kwam er geen tram!” Kon zomaar een opening van een Jiskefet aflevering zijn die overigens stuk voor stuk de moeite van het opnieuw beleven waard zijn, Jiskefet kijk je niet, dat beleef je, wat een fantastische humor was dat toch. Maar terug naar de tram, daar stond ik dus met mijn golftas te wachten om vervoerd te worden naar de dichtstbijzijnde golfbaan, althans dat was mijn plan want ik wilde een bijdrage aan het milieu leveren en mij duurzaam laten vervoeren. Na zo’n 10 minuten komt een blauw-wit kleurige slang piepend aangereden en stopt netjes bij de halte, ik stap voorin in bij de “wagenbestuurder” en vraag hem wat een rit naar de golfbaan kost. Hij kijkt mij aan of hij water ziet branden, gaat met zijn ogen via mijn onberispelijke en zwaar gesponsorde golfkleding naar mijn uitpuilende golftas. “Er gaat helemaal geen tram naar wat voor golfbaan dan ook en u moet voor een ritje een OV-kaart hebben” zei hij enigszins verbaasd en wachtte met het sluiten van de deur want hij dacht dat ik wel zou uitstappen. Maar zo zit ik niet in elkaar, duurzaam golfen is een missie dus je moet je niet bij de eerste de beste tegenslag uit het veld laten slaan (out of bounds dus). Ik pakte een kaart van Amsterdam en wees diverse golfbanen erop aan….. doe er maar eentje, welke maakt mij niet uit. “Meneer daar rijden helemaal geen trams of bussen naartoe, u zult met eigen vervoer moeten, dat zal in uw geval wel zo’n zwaar vervuilende PC Hooft-tractor zijn” Er klonk gegniffel van de overige passagiers die mij overigens langzaam aan wat geïrriteerde blikken toewierpen en ook bij mij ontstond enige irritatie want die wagenbestuurder moest mij natuurlijk niet te kakken gaan zetten dus ik trok mijn broekspijpen op tot zo’n 20 cm boven de hiel keek die knuppelbediener aan en zei parmantig “Zo heurt u een Heer niet aan te spreken, weet u eigenlijk wel hoe het heurt?” Ik vond het een meesterlijke Kelder imitatie maar dat scoorde niet bij de passagiers die zich er nu – typisch Amsterdams – mee gingen bemoeien. Een kleine bloemlezing hiervan:
“He opa, flikker op met die stokken van je, ik moet nog werken ja”
“Zeg ouwe, pak die picknicktas van je op dan geef ik je wel een zetje naar buiten”
De meest beschaafde maar niet minder pijnlijke was van een oud vrouwtje: “Mijnheer, hier tegenover de tramhalte is de GGD, daar kan je gratis naar de psychiater, dat heeft mijn man ook gedaan en nu is ie dood”.

Inmiddels had de wagenbestuurder via de portofoon of een noodknop versterking laten aanrukken want plotseling stonden er 4 potige OV-controleurs van wie er gelukkig eentje het Nederlands beheerste en die zei “opa, we gaan je even naar de golfbaan brengen maar niet met deze tram” en voor ik het wist stond ik tussen hen in ingesloten op de tramhalte en reed de tram al bellend weg. Hoe ze het deden weet ik niet maar ik zat binnen een paar tellen in een politiebusje met een uiterst aardige agent die netjes vroeg naar welke baan ik wilde. “Doe de Hoge Dijk maar” zei ik en daar vertrokken we. Ik werd keurig afgeleverd op de parkeerplaats, vlak bij mijn auto die ik daar ’s ochtends had geparkeerd voordat ik mij met mijn golftas in een taxi naar het centrum had laten vervoeren omdat ik mij een gezellig dagje Amsterdam had beloofd. De rest van de mannen druppelden binnen, even putten en spelen maar…..gewoon 18 punten bijeen gesprokkeld en weer wat wijzer geworden…… Meneer Sonneberg, nou vraag ik u af, waar is de humor gebleven?
Weg, duurzaam weg!
Jammer.

Krunkel