De afgelopen paar weken was het prachtig weer, de zonnigste maand maart ooit en ik heb zelfs al in de korte broek en T-shirt in de tuin gezeten, het ergste wit is alweer van mijn lijf maar ik weet vandaag de dag niet meer of ik nog mag zeggen dat ik een lekker kleurtje heb. Zo vlak voor de start van het seizoen beginnen de kriebels toe te nemen dus ben ik echt serieus aan de voorbereiding begonnen. In plaats van wekelijks begeef ik mij nu dagelijks naar het etablissement van Jopie om te zorgen dat de pols voldoende losgemaakt wordt, sommige golfers gaan inslaan voor ze de baan in gaan, ik ga innemen en daar is Jopie best blij mee al moet zij nog wel wennen aan het feit dat de Ketel 1 vervangen is door de Sauvignon Blanc. Ik zat gisteren aan de bar en Jopie vroeg enigszins bezorgd of ik hier nog lang mee door zou gaan omdat zij anders met een grote voorraad Ketel 1 zou blijven zitten, ik kon haar geruststellen, zodra het seizoen begint zal ik mijn trainingskamp beëindigen en weer teruggaan naar mijn normale ritme en ritueel. Een zucht van opluchting klonk vanachter de bar uit haar aantrekkelijke mond. “Je hebt er echt weer zin in Krunkeltje, ik zie het aan je, heerlijk dat alle maatregelen zijn vervallen en we weer gewoon kunnen doen”. Daar was ik het wel mee eens maar toch, na die paar heerlijke zonnige weken wordt nu natte sneeuw verwacht op de dagen vlak voor en mogelijk ook tijdens de seizoen opening, kunnen ze nou niet eens stoppen met die klimaatverandering? Net na deze overpeinzing zwaaide de deur open en verscheen de gestalte van de Neus als een soort van zonsverduistering met pukkels, hij liep zonder iets te zeggen direct naar zijn kruk, hees zich erop en zei brommend “Ga jij weer golfen?” “Ook goedemiddag Neus” zei ik en wachtte op een wat beleefder opening van zijn kant, hoewel ik eigenlijk beter wist want het woord beleefd komt niet in zijn vocabulaire voor. “Eikel, ja dat was het toch? De Gouden Eikel! Wie gaat hem dit jaar winnen? Jij zit toch in de jury dus je kan het mij alvast wel vertellen.” Ik was dat niet van plan maar begon hem uit te leggen dat de jury het Zwitsersekaasmodel of Gatenkaasmodel gebruikt voor incidenten en dat hij, de Neus, eigenlijk het grootste incident ooit was en dat hij dus de Gouden Eikel zou moeten winnen maar omdat hij geen lid was er niet voor in aanmerking kwam. “Ik snap er werkelijk helemaal niks van” zei hij en bestelde een kaasplankje. “Zwitserse kaas of Gatenkaas?” vroeg Jopie, “Wat is het verschil” bromde de Neus. “Voor het een betaal je voor de lucht en voor de ander voor gebakken lucht maar in beide gevallen betaal je te veel Neus, maar je weet toch dat ik geen kaasplankjes verkoop!” zei Jopie lachend. “Doe dan maar een worstenbroodje, die heb je ook niet” zei de Neus in een poging lollig te zijn, “die Gouden Eikel krijg ik ook al niet dus mijn levens is niks waard”. Hij stond op en vertrok zonder iets te zeggen, Jopie en ik keken elkaar aan en wisten het allebei…… de jaarlijkse voorjaarsdip. “Hij zou moeten gaan golfen, dan heeft ie wat om naar uit te kijken”, zei ik en leegde mijn glas wijn, rekende af en liep naar huis, de eerste sneeuwvlokjes verschenen voorzichtig. Mijn hemel, moet ik in dit weer gaan golfen? Die Neus is toch zo gek nog niet maar wel een Eikel.

Krunkel