Om inspiratie op te doen voor een artikel over de 3 G’s, Grote Gebeurtenissen in de Geschiedenis, begaf ik mij naar mijn stamcafé Elsje’s Café aan de Amsterdamse Middenweg en liep naar mijn vaste tafeltje. Daar trof ik een jong ogend persoon aan die driftig met zijn iPhone bezig was en niet eens opkeek toen ik naast hem ging zitten. Om zijn aandacht te trekken zei ik: “soms op zoek naar Pokemon 1936? Hij stopte direct, keek mij enigszins minachtend aan en zei “die bestaat niet meneer”. Als ze meneer tegen mij zeggen krijg ik altijd zo’n onbehagelijk gevoel en denk dan: zeg lummel ik ben nog geen 80! Maar omdat ik zijn aandacht had zei ik “Die bestaat wel degelijk het is de Moses Amans (Latijn voor Mosje Liefhebber), een lang vooroorlogs wezen die kan dunken en putten en hier soms op onregelmatige tijden opduikt dus je bent op de goede plaats”. Zijn blik veranderde van minachting in ongeloof en hij zei “ik wist niet dat ze in bejaardenhuizen ook Pokemon speelden”. Touché!!

Maar ik liet mij niet uit het veld slaan en ging verder “Moses Amans wordt nog wel eens verward met Guus Tenniglo, een plaatselijk bekend grootheid uit de geschiedenis, als Mosje lijkt hij op Armand (een verbastering van Amans), je weet wel die blowende hippie van “Ben ik te min” en vanaf dat moment had ik zijn volledige aandacht, zijn mond viel open en hij stamelde “dit kan geen toeval zijn”. “Hoezo?” vroeg ik “blow jij soms ook zo veel?” Nee meneer, ik blow helemaal niet, ik zit op de Sport Academy en moet een spreekbeurt houden over een GSA, een Grote Sportieve Amsterdammer, en ik kwam via Google terecht bij Guus Tenniglo, ooit een begenadigd basketballer die wel 15 jaar in de hoofdklasse heeft gespeeld, nog even bij FC Amsterdam heeft gevoetbald en al vele jaren donateur en lid van Ajax is en die nog steeds golft als een jonge god en dat terwijl hij al 80 jaar is.
Toen ik zei dat ik deze man kende begonnen zijn ogen te twinkelen “denkt u dat ik deze man persoonlijk kan interviewen?” “Heel misschien” zei ik “maar hij is moeilijk benaderbaar, leeft teruggetrokken, is wat doof en heeft geen greintje gevoel voor humor dus misschien moet je de spreekbeurt maar over een echt dynamisch persoon houden die nog midden in het leven staat…..over mij bijvoorbeeld”. Nee meneer, ik ben totaal niet in u geïnteresseerd, het moet een echte sportman zijn en met die 3 B’s van u scoor ik zeker een onvoldoende voor mijn spreekbeurt.
“3B’s” vroeg ik lichtelijk geïrriteerd en hij antwoordde zonder enige schroom “dat staat voor Belachelijke Bier Buik”. Ach meneer Sonneberg, de humor ligt op straat dacht ik en vroeg aan de ober wanneer de kroketten het vet in konden. Ik begon de knul te waarderen, ik hou wel van die Amsterdamse directheid maar bestelde voor alle zekerheid toch maar een kop koffie in plaats van een biertje.
“Luister eens Lummel, een beetje meer respect kan geen kwaad en als jij Guus de Grote wilt spreken zul je toch wat aardiger moeten doen en veel tijd heb ik niet want ik moet straks koersballen, iets waar Guus overigens ook heel goed in is, zijn afslagen zijn altijd recht dus hij weet goed koers te houden”. Deze opmerking kwam aan en hij zag in dat ik zijn enige mogelijkheid was om met Grote Guus (lijkt wel op 2 smurfen!) in contact te komen. “Kunt u mij iets meer over hem vertellen” vroeg hij echt geïnteresseerd?”. Ik begon maar meteen. Guus is opgericht op 8 augustus 1936 (Grote mensen worden opgericht, niet geboren) en is dus nu 80 jaar en ik ken hem al redelijk wat jaartjes, hij deed vroeger wat in het versturen van pakjes door de lucht en was daarnaast inderdaad een groot sportman die in de Apollohal zijn bed had staan en die nog steeds een scherpe visie heeft over heel veel zaken maar vooral over sport. Hij heeft ooit gezegd: “ik heb 15 jaar hoofdklasse basketbal gespeeld maar als ik het niveau van toen met nu vergelijk krijg ik tranen in mijn ogen, zo is het met voetbal ook” en daar heeft hij een punt. Het grote Ajax van toen speelde zo veel langzamer dan nu maar we wisten niet beter! Hij is ook realist: “uiteindelijk gaat het tegenwoordig allemaal om geld, daar zullen we internationaal nooit van kunnen winnen”. “Juist hierom wil ik deze man interviewen” zei de knaap “kunt u echt een afspraak met hem maken? Kom maandag aan het eind van de middag maar weer hier, dan heb ik een verassing voor je” zei ik, stond op, rekende mijn koffie af en ging naar buiten. Nog steeds nadenkend over dit bijzondere gesprek slenterde ik over de Middenweg naar mijn bejaardenflatje waar ik door de zuster opgehaald zou worden voor het koersballen. Mijn gedachten waren nog steeds bij Grote Guus, alias Mosje Liefhebber echt “one of a kind”, een heerlijk mens van wie je houdt, die je respecteert, waar je veel mee kunt lachen en een lekker glas wijn mee kunt drinken. Als de wereld alleen maar uit zulke mensen bestond dan zag alles er toch veel zonniger uit. Guus al 80…….god allemachtig! Ik hoop (ook namens het bestuur en de leden van de TeeBirds) nog heel lang heel veel plezier met hem te hebben! Guus………LECHAJIM !!!

PS
Het koersballen ging niet door, de baan was onder gepoept door mijn buurman die zowel Alzheimer als diarree heeft. (bron: mop van Guus)