Door beslissingen van de vorige demissionaire regering heb ik een Lok-Downsyndroom opgelopen en de nieuwe regering biedt niet erg veel hoop op genezing. Daarnaast kan ik nu al zeer geruime tijd niet naar mijn stamkroeg en zie ik Jopie slechts bij toeval bij de supermarkt maar dan wel met een met een mondkapje op, het is dus kommer en kwel en ik ben aardig aan het afstompen door vermindering van de sociale contacten. De krant, de TV en Wotsep blijken tegenwoordig de belangrijkste communicatiemiddelen. Gisterenavond heb ik op aanraden van een mij bekend golfend persoon na enige uitleg de chat van zijn vereniging kunnen bekijken, het bleken de TheeBurts te zijn. “Moet je doen, is leuk” had hij gezegd, nou dat heb ik geweten. Ik moest maar liefst 594 foto’s en filmpjes doorwerken met de grootste onderbroekenlol die maar te bedenken is en dat vanaf mei 2020. Ook de hoeveelheid tekst was gigantisch dus ik was aan het eind van de avond helemaal kapot maar dat had ik dankzij mijn Lok-Downsyndroom gelukkig niet in de gaten en ben lekker in slaap gevallen. Vanochtend was ik vroeg uit de veren, waarom weet ik niet want het is zaterdag en dan ben ik vrij, overigens ben ik dat ook op de andere dagen van de week dus de logica ontgaat zelfs mij maar dat heb je met dit syndroom. Ik besloot te gaan wandelen, buiten gekomen was het zo koud dat ik snakte naar adem en ik dacht meteen aan een van de laatste chats op die TheeBurts ep ……. ‘ant tamnae alaksajin giteat’. Doorlopen Krunkel dacht ik dan gaat hij er vanzelf wel af en ja hoor na een paar passen kreeg ik weer lucht en ik ging monter op pad. Na een half uurtje kom ik langs mijn stamkroeg en syndroom of niet, hij is geopend! Ik ging snel naar binnen en daar stond Jopie met de Neus en een paar andere stamgasten. “Wat is hier aan de hand” vroeg ik verbaasd en Jopie antwoorde “Ha Krunkeltje fijn dat je gekomen bent, ik had je een Wotsepje gestuurd over deze protestopening maar je had niet gereageerd. Ik heb helemaal geen Wotsepje gehad” zei ik verbaasd en zelfs een beetje opstandig want ik had dan wel het Lok-Downsyndroom maar ik was niet gek en ook niet dom, althans dat dacht ik. “Laat me jouw telefoon eens zien” zei Jopie en nadat ik die uit mijn jaszak had gehaald en met enig verongelijkt ceremonieel aan haar had overhandigd probeerde zij hem aan te zetten hetgeen niet lukte. “Je moet hem wel zo nu en dan even opladen dan blijft hij het gewoon doen” zei ze lachend en de overige gasten begonnen meteen pesterig over onhandigheid, bejaardentelefoon, dit is niks voor oude mannen en nog veel meer onderbroekenlol. Normaal zou ik kwaad weggelopen zijn maar ik had het Lok-Downsyndroom dus ik bleef glimlachend de vernederingen ondergaan en vond mijzelf zelfs behoorlijk sociaal geworden. Oude en nieuwe regering, bedankt jullie hebben mij met jullie maatregelen geresocialiseerd, wat een pracht syndroom is dit, dank daarvoor. Ik zal ook mijn golfvriend via de Wotsep van de TheeBurts danken, waarvoor weet ik niet meer maar dat maakt toch niet uit, dit is net als al die foto’s, filmpjes en berichtjes ook complete onzin.

Krunkel