Het is bijna niet nomaal meer wat je als mens allemaal moet verwerken en het lijkt wel dat tegenwoordig alles elkaar sneller opvolgt. In een tijdsbestek van enkele weken worden je emoties zo  heen en weer geslingerd dat een lichte vorm van zeeziekte zich van je meester maakt. Van de koudste Koningsdag naar een zomerse Hemelvaartsdag, van een dramatische 1-1 in Doetinchem naar een historische overwinning in Barcelona, van het aangekondigde vertrek van Frank naar het zwemdiploma van je kleinzoon. Het lijkt wel of overwinningen uitbundiger gevierd en tegenslagen collectiever verwerkt moeten worden, een bescheiden glimlach bij een zege of een stil prive moment bij domme pech is blijkbaar niet meer genoeg, misschien alleen nog bij “dubbel pech”?
Had ik vorige week weer eens een onwillige rug en kwam ik niet boven de dertien punten uit zou dat normaal gesproken niemand beroeren maar nu stond het huis vol bloemen van buren en familie met kaartjes als “Heel veel Sterkte”, “Wij leven met je mee”, “Laat je (nog) niet kisten” en kwamen kinderen van de basisschool bloemen, tekeningen en knuffeldieren bij mijn huis leggen waarbij een tekening mij opviel, daar stond op: Je had eigenlijk 14 punten verdiend, maar ja…… nummer 14 is niet meer! Dan schiet je weer vol en stemt, na lang aandringen, uiteindelijk in met een “Stille Tocht”. Zojuist heb ik doorgekregen dat deze op dinsdag 17 mei wordt gehouden op de Old Course te Loenen, aanvang 18:30 uur. De deelnemers worden verzocht te komen in clubtenue, er zullen geen toespraken zijn, een warme handdruk, een blik van vestandhouding of een schouderklopje voor ondergetekende is voldoende. Zelf neem ik mijn golfspullen mee, als jullie dat niet doen zal ik zeker winnen waarmee jullie mij collectief weer kunnen vereren als winnaar en ik op 18 mei na een rondrit op een platte kar op het bordes van het gemeentehuis kan worden gehuldigd voor een uitzinnige menigte. Wat een heerlijk vooruitzicht, ik kan niet wachten……. jullie zijn allemaal welkom!

Krunkel