Ik loop in de Herfstvakantie door het park naar mijn stamkroeg, prachtige gekleurde bomen, een heerlijk zonnetje, geen wind en bijna 18 graden, een jas is niet nodig. Op een bankje zit een aantrekkelijke dame zo aanstekelijk te genieten van het fraaie najaarsweer dat ik besluit om naast haar te gaan zitten. Na een ‘goedemiddag’ mijnerzijds plaats ik mijn boodschappentasje tussen ons in, het stoort haar niet want zij gaat rustig door met aantrekkelijk te zijn en ik moet mij beheersen om haar niet continue aan te kijken. Zij had nog niks teruggezegd dus ik probeerde het gesprek maar op gang te brengen met ‘wat een prachtige herfstdag, vindt u niet?’ hetgeen normaal gesproken een dooddoener is maar in dit geval toch iets losmaakte. ‘Ik heb sinds kort een pacemaker en kan gelukkig weer genieten van het leven en van dit mooie weer. Dat klinkt fantastisch mevrouw maar ik weet helemaal niet wat dat is maar als je daarmee weer van het leven gaat genieten dan wil ik er ook wel een ……. nee het enige dat ik van pezen weet is dat ik ooit in zo’n kamertje ben geweest en dat na 5 minuten de meter op 50 gulden stond en ik weer op straat. De aantrekkelijke dame schoot in de lach en keek mij aan of ik misschien hulpbehoevend was en toen zij zag dat dit niet het geval was legde ze uit wat zo’n pacemaker allemaal doet. Ik vond het allemaal fascinerend knap en werd er stil van ook omdat de aantrekkelijke dame in dat mooie herfstlicht steeds mooier werd. ‘Mevrouw, ik ga een borrel drinken hier op de hoek bij Jopie, als u er ook trek in heeft dan wil ik u er graag ook een aanbieden’. Tot mijn grote verbazing stemde ze daar in toe, wij stonden op en liepen gezamenlijk naar het etablissement waar Jopie haar mond openviel toen wij binnenkwamen en de Neus bijna van zijn kruk gleed en nog net hoorbaar kon uitbrengen ‘hoe kom je daar nou weer aan?’ Nadat wij ons aan de bar hadden gesetteld en ik uitgelegd had hoe ik met de aantrekkelijke dame in contact was gekomen vroeg Jopie ‘en mevrouw wat wilt u van mijnheer Krunkel drinken?’ Nog voor ze iets had kunnen zeggen zei de Neus ‘doe mij maar een dubbele borrel, zo vaak geeft hij niet iets weg. Zeg maar Ien hoor’ zei de aantrekkelijke dame, ‘mevrouw klinkt zo netjes en zei u Krunkel, de Krunkel? Jazeker Ien en ik ben Jopie, leuk dat je er bent’. De Neus was even stil, staarde naar zichzelf in de spiegel achter de bar hetgeen meestal betekent dat hij aan het denken is, een mooi moment voor hem want dat gebeurt niet zo vaak. ‘Golf je soms ook net als Krunkel?’ kwam er nadenkend uit zijn mond en ik  wist dat dit een intro was naar meer. ‘Nee ik golf niet maar weet er inmiddels wel iets van af want ik lees de stukjes van Krunkel heel trouw, ben daar ooit door iemand op geattendeerd en ken zijn golfclubje inmiddels al aardig. Mag ik het zo stellen: die TeeBirds is een mannenclubje waar herenliefde bespreekbaar lijkt, althans zo gedragen ze zich, de studiereis een verkapt schoolreisje is met heel veel onderbroekenlol, de dinsdagavond is eigenlijk een soort bejaardensoos en het bestuur is niet meer dan een evenementencommissie. Dat er daarnaast ook nog een balletje wordt geslagen is eigenlijk een wonder te noemen en is ook het minst belangrijk, het belangrijkste is dat er volop van het leven en van elkaar wordt genoten en dat kan ik sinds kort ook weer dank zij mijn pacemaker en daarom spreekt dit clubje en speciaal Krunkel mij aan’. De Neus, Jopie en niet te vergeten ikzelf waren overrompeld door haar kennis en beschrijving van een belangrijk deel van mijn leven, dat ik haar niet eerder had ontmoet, de aantrekkelijke dame werd steeds aantrekkelijker. De Neus was de eerste die zich had herpakt. ‘Ien, je hebt het heel mooi verwoord, ik kan dat niet maar je zei precies wat ik al jaren voel en komt dat allemaal door jouw pacemaker? Nou, dan wil ik ook zo’n ding.’ Mijn telefoon gaf een signaal dat ik een afspraak had, ik keek op het scherm en las ‘voorbespreking KKST over 30minuten’. Verdorie, niet nu maar ja, afspraak is afspraak dus dronk ik mijn glas leeg, verontschuldigde mij uitgebreid, betaalde de schade, liep naar de deur en hoorde de Neus zeggen ‘zeker een afspraak met John de Mol, die zit toch ook in evenementen?’

Krunkel