Op 2de kerstdag besloot ik naar het lokale etablissement te gaan dat door Jopie wordt gerund en voor het eerst op deze feestdag geopend is. Zij had het prachtig aangekleed en zag er zelf met zo’n rood witte muts schitterend uit dus alle seinen stonden net als de kerstversiering op groen, ook omdat de kroeg behoorlijk goed gevuld was. Nadat ik mij op mijn vaste stek aan de bar had gepositioneerd en mijn eerste neut al was ingeschonken zei Jopie “Krunkeltje, je kijkt een beetje somber, het is Kerst dus kom op met die smile!” “Ik ben mij niet bewust dat ik niet smile maar sorry, ik wil deze mooie sfeer niet bederven dus als ik daarin een dissonant ben dan ga ik zo wel weer weg”. “O nee, niks daarvan!” zei Jopie geschrokken, excuses als jij dit zo opvat en sorry zo heb ik het niet bedoeld”, het huilen stond haar nader dan het lachen. “Vertel eens Krunkeltje, ik ken je nu al zo lang, er zit je iets dwars, dat kan je mij toch wel vertellen?” Ik bleef even stilletjes voor mij uitkijken en wist niet precies of ik ‘HET’ wel wilde zeggen maar na nog een keer aandringen door Jopie en dit keer vergezeld door die hele mooie glimlach van haar besloot ik een poging te wagen. “Weet je Jopie, ik ben al sinds mensenheugenis lid van de Teebirds, een echte vriendenclub waar je alles met elkaar deelt, vreugde, verdriet, onderbroekenlol en noem maar iets, wij delen het”. Ik moest licht geëmotioneerd even een korte pauze inlassen, genoeg tijd voor Jopie om mijn glas nog eens te vullen overigens geheel volgens doktersrecept want dat geeft al jaren aan tweemaal daag 3 stuks in één teug innemen, ik had hierna dus nog recht op ééntje op voorschrift, alle volgende gaan van mijn eigen risico af. “Krunkel je gaat mij toch niet zeggen dat je problemen hebt met die mooie club van je ….. je bent natuurlijk dit jaar door jouw makke niet in staat geweest te spelen maar dan is het toch niet uit het oog uit het hart?” Dat was nou weer typisch Jopie, die simpele vrouwelijke intuïtie, zo raak gezegd en zo waar! “Nou”, vervolgde ik,” je slaat de driver op de bal of zoals een beperkt aantal werkenden onder ons zeggen ‘de spijker op z’n kop’ want je weet dat ik vorige week hier mijn verjaardag heb gevierd wat heel gezellig was en ik heb daarnaast mooie kaarten, mailtjes en appjes ontvangen van heel veel mensen maar van de Teebirds geen eentje, niks, nada, noppes! Dat is op zich niet erg maar er wordt gediscrimineerd binnen de club want ‘anderen’ zo zal ik die popi’s maar noemen, die worden wel gefeliciteerd en wel op zo’n manier dat de groepsapp van de club bijna ontploft en straks in mijn geval wordt er eindelijk eens iemand wakker en komen er allemaal excuses nou daar weten we inmiddels alles van, zelfs Rutte heeft een dag voor mijn verjaardag al zijn excuses aangeboden, hij had er een zaaltje voor afgehuurd, wat mensen uitgenodigd alleen mocht ik er zelf niet bij zijn, er was helaas geen vooroverleg geweest over de wijze waarop hij alvast excuses aan mij ging aanbieden….. nou dan hoeft het voor mij al niet meer, ik heb zijn excuses dan ook niet aanvaard! Dus toen jij zei: ‘Krunkeltje, je kijkt een beetje somber, het is Kerst dus kom op met die smile!’ had je helemaal gelijk en sorry daarvoor, sorry, sorry, sorry! Doe er nog maar eentje op recept, dan ga ik daarna naar huis” Ik zat er compleet doorheen. Jopie schonk hem in, kwam achter de bar vandaan en gaf mij een betoverend heerlijke knuffel en fluisterde in mijn oor “het komt wel weer goed, een misverstandje, ze hebben het allemaal druk”. “Puhhh, allemaal druk? Drukdoeners zijn het maar toch hou ik van ze” en ik begon licht te snikken. Dat zoiets onbenulligs een mens zo kan aangrijpen, ongelooflijk en waar gaat het over? Nergens, echt nergens om! Voor diegenen die zich aangesproken voelen en misschien zich zelfs wel schuldig voelen: SORRY, ik heb het zo niet bedoeld, mijn oprechte EXCUSES”.
Jullie allemaal WEL Van Harte Gefeliciteerd met het einde van dit jaar en ondanks alles een mooi 2023!
Krunkel