Enige weken geleden waren wij een van onze leden een paar weken kwijt omdat hij ‘geholpen was aan een liesbreuk’, althans zo zegt men dat maar taalkundig klopt er niets van: als je iemand aan iets helpt dan zorg je dat hij het krijgt, niet dat het weggaat maar dat terzijde. Een liesbreuk is eigenlijk hetzelfde als een navelbreuk, het ontstaat door een zwakke plek in de buikwand. Voor u nu denkt dat ik hier ‘Vinger aan de pols’ ga spelen, maakt u zich geen zorgen, ik heb er de ballen verstand van hoewel de ballen bij het mannelijk geslacht ook in de buurt van de lies zitten. Het woord ‘geslacht’ is ook weer zo dubbel, kippen en koeien worden geslacht, niet mijn mannelijkheid. Maar terug naar de breuk: ik heb sinds geruime tijd een navelbreuk, een soort uitpuiling die steeds meer gaat lijken op iets dat iets lager zit maar wat met het ouder worden juist steeds minder uitpuilt. Het is net als met golfen, je slaat nog best goed maar je lengte neemt af.
Dit soort dingen lijkt dus leeftijdgebonden hoewel ik dacht dat dit alleen in derde wereld landen voorkwam, kinderen met zo’n dikke hongerbuik en een uitpuilende navel. Ik krijg de laatste tijd wel eens een opmerking over mijn buik……. ‘Je moet eens wat minder gaan eten’, nou beste lezers ik heb dus een hongerbuik, daar komt alle ellende van, misschien toch wat meer porties Stevense nemen, hoewel, die heeft ook een hongerbuik maar geen navelbreuk. Over enige tijd zal een operateur bij mij de uitstulping gaan verwijderen en ik heb er nu al slapeloze nachten van. Stel dat hij straks bij de verkeerde viltstift streep onder aan mijn buik gaat snijden? Hoezo verkeerde viltstiftstreep zult u denken, nou dat zit zo. Omdat die van mij zo’n teruggetrokken bestaan is gaan leiden heb ik op mijn buik een grote pijl met viltstift aangebracht om aan te geven waar ik hem kan vinden. Ik heb dat gedaan met watervaste viltstift en die rommel blijft net als tatoeages voor altijd zitten. De afstand tussen waar de operateur straks moet gaan snijden en de andere uitstulping is slechts 20 cm dus een fout is zo gemaakt.
Daarnaast is er goed nieuws voor de studiereis-gangers. Ik heb een belangrijke stap gezet om van mijn snurkverslaving af te komen. Ik heb mij gemeld bij een KNO arts die slaapapneu heeft geconstateerd, daar krijg ik een beugel voor die ook het snurken moet voorkomen. Als voorbereiding op het aanmeten van het bitje stelde de arts voor om de bijbehorende psychische problemen door deelname aan een praatgroep te minimaliseren. Toen ik in de kring aan de beurt was en zei: “Ik ben Krunkel, ik ben lid van de TeeBirds en ik snurk” werd ik door de groepsleider direct uit de kring gehaald en meegenomen naar een spreekkamer. “Ben je echt lid van de TeeBirds” vroeg hij? Na mijn bevestigend antwoord somde hij uit zijn hoofd bijna de gehele ledenlijst op en vroeg hoe het met hen ging omdat zij bijna allemaal bij hem in de kring zijn geweest en de ergste snurkgevallen uit zijn carrière waren. Toen ik zei dat het geen bal had geholpen omdat iedereen nog steeds snurkte stortte hij volledig in en bleef snikkend herhalen “al mijn werk is voor niets geweest”. Ik ben toen maar stilletjes de kamer uitgelopen en naar huis gegaan. Ik hoop dat mijn bitje straks wel werkt.
Tot slot wil ik nog even melden dat ik naast een tennisarm het ook nog steeds achter mijn ellebogen heb. Daarnaast is er ook flink gesleuteld aan mevrouw Krunkel dus deze maand hebben we ons portie wel weer gehad.
Juli hooimaand? Laat me niet lachen…….. juli is makke-maand!

Krunkel