Na de Giro, het WK voetbal, Wimbledon en de Tour de France worden we nu overgoten met  allerlei Europese kampioenschappen, allemaal voor professionals die al of niet vrijwillig tot het randje gaan van wat is toegestaan. In deze voor mijn gevoel ‘beste zomer ooit’ zijn nu de schaatsers weer in opspraak door (vermeend) gebruik van thyrox, een schildklierhormoon dat prestatie bevorderend zou werken. Ik moet u zeggen dat ik zo langzamerhand helemaal mee klaar ben met de beroepssporten. Ik stoor mij aan de belachelijke bedragen die diverse beroepssporters verdienen, het verwende gedrag van hen die vaak niets anders kunnen dan sporten, de overdreven media-aandacht en het “oranjegevoel”, kortom klaar ermee, althans dat dacht ik.
Bij de aanschaf van diverse sportspullen krijg je vaak een pittige rekening gepresenteerd. Daarin zijn enorme bedragen verwerkt voor marketing maar erger nog van exorbitante sponsorbedragen voor sporters, verenigingen of sportbonden, dus ik betaal (in)direct mee aan al deze onzin, dus niks klaar ermee, je hebt levenslang.
Met deze overpeinzing in het hoofd stapte ik mijn stamkroeg binnen en zag in de hoek aan de bar de Neus al zitten, Jopie straalde toen ze mij zag en pakte meteen de fles en mijn “Andreas” glaasje. Ik hees mij op de barkruk, keek eigenlijk meer naar Jopie dan naar mijn borrelglaasje toen zij het vulde met Ketel 1 en zag vanuit mijn ooghoeken dat de Neus mij nog geen blik waardig had getoond hetgeen meestal onweer betekende. De Neus reageert op lichaamstaal niet op woorden, daar is hij te beperkt voor dus er moest iets bij mij of Jopie zijn wat zijn houding veroorzaakte. “Zeg het maar Neus, wat heb ik je aangedaan” zei ik om de stilte te doorbreken. Na een lange zucht kwam er eindelijk wat uit … “Je bent weer zo fout als de pest”. Daar kon ik het weer mee doen maar ik snapte er niks van. “Hoebedoelu” hoorde ik mijzelf zeggen en vond eigenlijk meteen dat ik zelden zoveel moeite heb gedaan om een gesprek op gang te brengen. De Neus vervolgde: “Je komt hier het heilig borrelhuis binnensluipen op sneakers van Nike, je hebt een veel te grote Turkse korte broek aan en een FJ shirt vol met sponsornamen dan weet ik genoeg …….. allemaal krijgertjes want anders ga je zo niet rondlopen in je stamkroeg. En daar zit het probleem, al die amateursporters die het inmiddels normaal vinden om gesponsord te worden voor kleding en materialen, moet je kijken wat dat allemaal kost en dat is sponsorgeld wat niet naar de beroepssport gaat en daar moet het toch eigenlijk naartoe want we willen toch zo graag medailles winnen en ons daarna bezatten in het Holland Heineken House?” De Neus had weer eens geroken met welk probleem ik rondliep en wist haarfijn datgene te zeggen wat volledig haaks op mijn mening staat…… hoezo is hij ‘beperkt’? Ik stond op ontploffen gooide mijn borrel in één teug naar binnen en zette het glaasje met een harde knal op de bar. Jopie kwam geschrokken aanlopen, zag aan mijn gelaatsuitdrukking dat ik het niet naar mijn zin had en zei met de mooiste glimlach die alleen zij heeft “Goh wat een prachtig shirt heb je aan en ik zie dat jullie  weer een nieuwe sponsor hebben, tof toch van die bedrijven om jullie zo mooi aan te kleden”.
Nog voor de Neus kon reageren zei ik “dit is voor mij pas het begin, ik slik nu allerlei vitaminepreparaten, drink allerlei mixjes en slik thyrox om straks optimaal te kunnen presteren en mijn sponsoren tevreden te stellen met een top prestatie”. “Waar en wanneer ga jij dan wel pieken” sneerde de Neus. “Pilsen, op 28 en 29 september, let maar op”.

Niemand ontkomt er meer aan, presteren, altijd maar presteren en dat alleen voor de sponsoren ……. je hebt inderdaad levenslang.

Krunkel