Het was afgelopen dinsdag weer gezellig op een helaas dramatisch slecht onderhouden baan, dat verwacht je toch niet als er zeker 2 maanden niet op is gespeeld, maar goed, het was gezellig en daar gaat het om. Er werd netjes afstand gehouden behalve door de leden die tot hetzelfde gezin behoren, het leek hier en daar toch één grote familie. Ik had mij goed voorbereid, een flesje handenspray mee, een rolmaat van 150 cm, een paar broodjes, de golftas, mijn golfschoenen en mijn golfkar en vooraf mijn handen nog maar een keer gewassen. Aangekomen op de parkeerplaats alles netjes uitgeladen en toen zag ik opeens dat mijn golfkar alleen met een accu te gebruiken is, op zich wel handig want dat scheelt een hoop duw- en trekwerk maar ja, als je de accu thuislaat heb je er niets aan. Ik was dus gehandicapt en kon gelukkig met mijn pasje nog een handicart scoren. Als je dan arriveert bij de oefengreen en je vertelt netjes wat je is overkomen dan blijkt opeens de hele club wel een oplossing zonder handicart te weten, wat een creativiteit komt er dan los:
+ Hij doet het ook op het batterijtje van je horloge, ok, misschien maar 5 meter maar toch!
+ Je rijdt toch elektrisch? Haal dan de accu uit de auto, je gaat dan wel meteen 80 km per uur maar dan ben je lekker snel klaar!
+ Ik heb in de auto nog een trilstaaf liggen, die mag je wel gebruiken maar al trillend putten is het ook niet.
Zo kan ik nog wel even doorgaan, allemaal goedbedoelde onzin. Vervolgens wilde ik een mondkapje opzetten maar volgens mijn ‘vrienden’ mag en moet je die alleen in het openbaar vervoer gebruiken. Bij het golfen moet je de mond vrijhouden voor “Fore”, kauwen op een tietje, teeetje of hoe heet zo’n ding of het afkluiven van IKEA potloodje nummer 637, het was duidelijk, je denkt vrienden te hebben maar niet dus. Ik besloot mij niet van de wijs te laten brengen en scoorde er op hole 1-7 flink op los met 16 punten. Ja en toen moesten we wachten, de flight voor ons speelde ‘ra ra ra waar is de bal’ en weg was mijn concentratie, no score, op de laatste hole met mazzel nog een puntje kunnen pakken en met 17 punten aan het begin van het seizoen had ik mijzelf overtroffen, kan ik het dan toch?
Als laatste flight aangekomen op de parking bleek de afterparty al in volle gang, Dance Valley was losgebroken en er was gerstenat met of zonder 0% in overvloed. De kofferbakken stonden open en dienden als zetels alleen bij mij kwamen er slechte gevoelens naar boven. De laatste keer dat ik zoveel kofferbakken open heb gezien ging ik naar huis met een veel te dure en achteraf waardeloze pannenset, ben een paar dagen later nog teruggegaan maar geen kofferbak meer te vinden en de pannenset maar naar de Kringloop gebracht.
Onze Indeler ontbrak helaas vanwege rugproblemen, ook zoiets, ik dacht het alleenrecht op rugproblemen te hebben maar niet dus. Al met al was het dus een avond die ik niet snel zal vergeten, net zomin als de accu van mijn golfkar. Het golfvirus heeft mij wel weer te pakken, dat neem ik maar op de koop toe, de overheid doet er alles aan om te zorgen dat je geen virus oploopt, nou dit virus pakken ze mij nooit af evenmin als mijn ‘vrienden’ van de TeeBirds.

Krunkel