Sinds de publicatie van “Krunkels wondere wereld” is de activiteit in mijn mailbox enorm toegenomen. sommige lezers denken in Krunkel een nieuwe Klazien uut Zalk of een nieuwe Jomanda gevonden te hebben, een soort “u vraagt wij draaien” schrijver. Maar niet alleen de mailbox doet z’n werk, ook tijdens de reguliere competitieavonden komt Krunkel steeds vaker ter sprake. Als iemand een flatertje slaat, zeer beroerd speelt of de lacher van de avond is dan hoor je steeds vaker “hier zit weer een Krunkeltje aan te komen” met als gevolg dat het duidelijk merkbaar is dat de spontaniteit richting Krunkel plaats maakt voor een gereserveerde houding en dat werkt negatief voor de benodigde input die altijd aan de basis staat van weer een nieuwe Krunkel. Neem nou afgelopen dinsdag op de Hoge Dijk, na een uiterst natte maandag en dinsdagochtend bleken er toch nog 10 leden die hun rondje wilde lopen. Het zonnetje scheen, er was een fris windje maar die nam snel af en het werd zeer aangenaam golfweer. Daar lag het dus niet aan, de baan bleek de vele regen niet goed verwerkt te hebben dus er lagen grote zichtbare en onzichtbare plassen met als gevolg dat mijn broek door opspattend water onder de spetters zat en de score tot 11 punten beperkt bleef, na de 6 van vorige week een belangrijke verbetering. Na afloop in het gerestylede clubhuis was het zonder Dick erg gezellig, de vraag blijft of dat met de afwezigheid van Dick te maken heeft en de nieuwe vraag is of Jeep-rijders wel passen binnen het profiel van een TeeBirds lid zeker als die een heel eigen interpretatie van S(chiphol) – gebondenheid zonder enig overleg  wijzigt in S(cheveningen) gebondenheid. Maar goed, er wordt vandaag de dag veel gedoogd, dus Dick, veel succes met je nieuwe speeltje(s).
Tussen de gesponsorde en rijkelijk aangevoerde bitterballen, vlammetjes etc. (als voorgerecht, hoofdgerecht en nagerecht) zat een net gepensioneerd lid te vertellen dat hij met zijn meisje had afgesproken dat hij voortaan wel het strijkwerk ging doen, dat leek hem een slimme zet want dan kon hij al strijkend naar de tv kijken. Wat een EIKEL is dat en dat zo kort na de uitreiking van de Grote Eikel aan Ivan, begrijpt de betreffende persoon niet dat hij de markt aan het verpesten is, dat mantelzorg nog helemaal niet aan de orde is en dat hij als pas-gepensioneerde helemaal NIETS hoeft te doen. Wij hebben hem dat in klare taal duidelijk gemaakt en hij beloofde bij thuiskomst meteen te gaan roepen: “Ik doe helemaal niets”! Ben benieuwd hoe dat afgelopen is, worst case hebben wij inmiddels twee leden minder, die Scheveninger en die man die onder Ede verklaard heeft toch maar niets te doen.
Ik schreef eerder dat het erg gezellig was, na het bovenstaande is dit een ietwat twijfelachtig statement. Probeer je een leuk gesprek op te bouwen met een lid die ook zijn huis heeft verkocht (wat is dat toch met onze leden, binnen 1 maand 3 leden die hun huis verkocht hebben) begint hij een dramatisch verhaal over een ziekte van zijn buxus-sen af te steken. Spinnetjes, ragjes, rupsen verwijderen met een wattenstaafje, handen vol buxus beestjes, uren werk en waarvoor? Je flikkert zo’n zieke plant weg en koopt voor een joetje een nieuwe, niks geen gefrunnik, niks geen frustratie en een hoop extra vrije tijd waarin je veel leukere dingen kunt doen, strijken bijvoorbeeld. Maar nee, het was Buxus Fields Forever! Boeiend hoor!
In de tussentijd zit Meester-Indeler Rob nog steeds op Kos, ja u leest het goed op Kos! Ooit heeft iemand daar een liedje over gemaakt wat zo’n succes werd dat hij van de royalties (hé daar is dat woord weer) lid van de TeeBirds kon worden (klik op deze link Kos ). Een geweldig liedje waar wij veel om hebben gelachen…. en als je na het horen van dit liedje toch nog op vakantie naar Kos gaat dan heb je of ballen of je spoort niet helemaal. Ze hebben daar wel internet want ook tijdens zijn vakantie doet hij gewoon de indeling, dan klopt het liedje dus helemaal, er is niets te doen op Kos!
Aan tafel zat ook een lid met een gekneusde rib, hij was met een kettingzaag uit een boom gedonderd, heeft het ternauwernood overleefd, heeft slecht één keer afgezegd en was nu weer gewoon present, een emirate prestatie!
Onze reisleider van de Studiereis 2018 was tijdens het nuttigen van de bitterballen gewoon bezig met het boeken van de tickets naar Praag, een leuk klusje als je nog niet alle bijzondere tweede of derde namen van de deelnemers hebt.
Het was dus een geweldig avondje en de thuisblijvers hebben wederom geen gelijk gekregen, degenen die waarschuwen voor mij  hebben het ditmaal wel bij het rechte eind. Rob, veel plezier op Kos!

Krunkel