Gisteren in mijn stamcafé zat ik naast mijn trouwe mededrinker de Neus. Nou staat een Neus ook wel bekend als een Gok dus eigenlijk zat ik naast de Gokker. In een poging leuk te zijn vroeg ik aan de Neus of hij binnenkort geen Gokker meer genoemd mag worden omdat bekende Nederlanders geweerd worden van Gokreclames. Omdat de Neus meestal niet zo spraakzaam is had ik geen reactie verwacht of hooguit “wat een gezeur” maar nu had ik blijkbaar een gevoelige snaar geraakt en begon hij met te stellen dat hij zijn neus ophaalt voor dit anti-gok beleid om daarna uitgebreid uit te leggen dat hij geen verslavingen kent anders dan een door derden betaalde neut in een teug naar binnen te werken, als hij het zelf moet betalen kan hij een hele avond op een glaasje zitten hetgeen ik niet te letterlijk moest interpreteren want dan zou het nog een duur glaasje worden. Als ik meer over Gokken wilde weten moest ik hem maar van een nieuwe versnapering voorzien. Omdat ik met de ‘s middags gekochte krasloten een leuk bedragje had gewonnen gunde ik hem zijn borreltje die hij, geheel volgens traditie, in een teug buit maakte. In plaats van meer te vertellen over De Gok vroeg de Neus hoe het in Limburg was geweest. Toen ik hem vertelde dat ik wegens wat lichamelijke ongemakken niet heb kunnen meespelen zag ik zowaar een glimp van medelijden op zijn pokdalige gezicht. “Wie heeft er dan gewonnen?” vroeg hij op een manier waar je uit op kon maken dat er eigenlijk niemand anders dan ik zou kunnen winnen. Mijn antwoord was Scheveningse Dick waarop hij meteen een heel verhaal over de kleine generaal Dick Advocaat begon te vertellen, een verhaal waar ik niet alleen niet in geïnteresseerd was maar ook nog eens niet tussen kwam en hij na ruim een half uur zijn relaas beëindigde met “goh, ik wist niet dat Dickie ook kon golfen”. Ik had geen zin om hier nog op in te gaan want dan had ik moeten uitleggen dat Dick inderdaad niet kan golfen maar blijkbaar wel kan winnen en dat zou een verhaal worden wat ik zelf nauwelijks zou kunnen bevatten behalve dan dat de beker uiteindelijk toch in de berging is beland.

Jopie had dit alles vanachter de tapkast aangehoord en voelde gewoon dat de Neus na zijn lange verhaal aan het infuus moest en schonk hem een borrel van de zaak in. De Neus keek er aandachtig naar en vroeg zich hardop af of hij deze in een teug of al nippend naar binnen zou werken, vervolgens keek hij de zaak rond en riep iedereen toe dat er vanaf nu gegokt kon worden op “teug of nippen”. Toen er totaal geen respons kwam van de medekroegbezoekers zei hij “verkeerd gegokt” en werkte de borrel in een teug naar binnen. ”Jammer, niks verdiend maar hij smaakte wel lekker” en zo was het blijkbaar ook voor de andere deelnemers in Limburg, “Jammer niks gewonnen maar het was wel TOP”.

Gefeliciteerd Dick en bedankt René.

Krunkel