Het wil dit jaar niet echt lukken met mijn Oranje gevoel. Het Nederlands elftal ontbreekt terecht op het WK, Luiten is weer gewoon een middenmoter, Dumoulin wint de Giro net niet, in de Volvo Ocean race staan ‘onze’ boten net niet bovenaan en Bertens heeft het op Roland Garros ondanks aanmoedigingen van onze wedstrijdsecretaris ‘slechts’ tot de derde ronde gebracht. Monsieur Henri du Afilles is met zijn Madame in hun splinternieuwe roulotte naar het Bois du Boulogne gereden om daar vanuit Camping de Paris de stad en het Bois de Boulogne onveilig te maken en Kiki aan te moedigen….. het heeft niet mogen baten maar Henri is helemaal happy met zijn nieuwe zigeunerbestaan…… Oh lala….l’amour, toujours (vrij naar ons clublied)
Met het Teebirds gevoel zit het dit jaar wel goed, 32 personen hebben in prachtig weer deelgenomen aan de Shaffy rondvaart na een borrel en een maaltijd aan het Marie Heinekenplein, waarom eigenlijk Marie en niet Freddy Heinekenplein? Even opgezocht dus…….
De naam van het plein zorgde voor veel discussie. Het plein is uiteindelijk in 1994 vernoemd naar Marie Heineken, een schilderes en nicht van Gerard Adriaan Heineken, oprichter van de brouwerij Heineken. De naam was een compromis omdat de naam “Heinekenplein” niet kon, vanwege de regels dat straten in Amsterdam niet naar bedrijven of naar nog levende personen vernoemd mogen worden. Bovendien ligt het plein in het deel van de Pijp waar de straten zijn vernoemd naar Nederlandse schilders. Eigenlijk net zo’n soort discussie als met de Arena en het Stadionplein, je moet dus eerst doodgaan voor je kan worden geëerd en dan moet je ook nog iets specifieks hebben gedaan en dat moet dan weer passen in de wijk.
Oplettende deelnemers aan de rondvaart hebben misschien gezien dat ik na een paar honderd meter varen in stilte en met respect naar de oever aan stuurboordzijde stond te kijken, daar stond in het Weteringpark het standbeeld van de grote Simon Carmiggelt, de Kronkel die mij een Krunkel bezorgde. Hoewel hij met zijn rug naar ons toe stond en vanaf de boot slechts kort zichtbaar was, was zijn aanwezigheid voor mij duidelijk voelbaar. Maar ook hier weer……. je moet blijkbaar eerst doodgaan voor je wordt geëerd.
In de dartwereld hebben wij onze levende legendes Van Gerwen en Barneveld die dit weekend gewoon weer Europees kampioen werden. In het na afloop gebruikelijke interview hoorde ik Van Gerwen binnen 3 minuten wel 20 keer zeggen: “Wie wur fabjoelus, absuluut fabjoelus, we wur the best”, deed me even denken aan Van Gaal in Amsterdam en Von Kaal in München, ook zo’n levende legende. En hoewel deze mannen regelmatig al worden geëerd  krijgen ze pas een standbeeld en een straatnaambordje als ze dood zijn…… net als Shaffy, gewoon dubbel pech.

Krunkel